Jak wiadomo, zdolność kredytowa to podstawowe kryterium brane pod uwagę przez każdy bank, do którego zwróci się klient z myślą o zaciągnięciu kredytu. Dobra zdolność kredytowa, jest szczególnie ważna, gdy chodzi o zaciągnięcie kredytu hipotecznego na zakup mieszkania lub innej nieruchomości.
O ile do obliczenia zdolności kredytowej w przypadku, gdy potencjalny kredytobiorca uzyskuje dochody z tytułu wynagrodzenia za pracę, wystarczy ustalić różnicę między wysokością wynagrodzenia wynikającego z umowy o pracę, a kosztami stałymi kredytobiorcy, o tyle, gdy klient uzyskuje dochody z samo zatrudnienia, bank rozpatrując wniosek kredytowy, będzie brał pod uwagę, oprócz okresu prowadzenia działalności gospodarczej, także sposób rozliczania się z fiskusem.
Zadowalający większość banków przystępujących do rozpatrzenia wniosku kredytowego okres prowadzenia działalności gospodarczej przez potencjalnego kredytobiorcę to przeważnie minimum rok, albo dwa lata, w zależności od wewnętrznych uregulowań przyjętych przez poszczególne banki. W przypadku, gdy z wnioskiem kredytowym występuje osoba, która z formy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę przeszła na tzw. samo zatrudnienie, lecz dalej świadczy pracę ma rzecz dotychczasowego pracodawcy, większość banków uzna za wystarczający do udzielenia kredytu 3-miesięczny okres prowadzenia działalności gospodarczej.
Równolegle z ustaleniem długości okresu prowadzenia działalności gospodarczej, przez składającego wniosek kredytowy potencjalnego kredytobiorcę, każdy bank zechce ustalić formę rozliczania się przyszłego kredytobiorcy z fiskusem.
Trzy formy rozliczania zobowiązań podatkowych.
Najczęściej, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, ale także i takich czynników, jak liczba pracowników i wysokość obrotów, osoba prowadząca działalność gospodarczą, wybiera formę rozliczania podatków. Są to:
Podatkowa księga przychodów i rozchodów (KPiR), czyli uproszczona ewidencja księgowa zaszłości finansowych – przychodów i rozchodów zapisywanych chronologicznie po każdej przeprowadzonej transakcji. KPiR zakłada sam podatnik na podstawie wzoru zamieszczonego w zarządzeniu ministra finansów. Dla banku rozpatrującego wniosek kredytowy osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, istotne jest, że ta forma rozliczania podatku nie wymaga od podatnika bieżącego wykazywania kapitału firmy, a ustalenie jej faktycznej wartości może nastąpić dopiero w wyniku remanentu.
Z ryczałtowej formy rozliczania podatku korzystają najczęściej firmy usługowe. Ta forma rozliczania podatku polega na ustaleniu przez urząd skarbowy zryczałtowanej kwoty podatku. Ten rodzaj rozliczania podatku stwarza trudność w obliczeniu zdolności kredytowej kredytobiorcy, gdyż przez brak ewidencji kosztów, trudno jest ustalić wynik netto prowadzonej działalności gospodarczej.
Kolejną formą rozliczenia jest karta podatkowa. Korzystają z niej najchętniej jednoosobowe firmy usługowe. Obowiązkiem podatnika jest regularne comiesięczne wpłacanie zobowiązania podatkowego w wysokości ustalonej przez organ skarbowy.
Osoba prowadząca działalność gospodarczą, ubiegająca się o kredyt hipoteczny, oprócz wykazania się jedną z wymienionych form rozliczania podatku na podstawie, której bank będzie mógł ustalić jej zdolność kredytową, musi pamiętać o równie ważnej dobrej historii kredytowej.